Son bin yılını Türkler’le birlikte yaşayan Anadolu’nun masallar aleminden günümüze geniş bir alana yayılan cin teması hakkında neler biliyoruz? Cinler bizim için ne ölçüde ciddi bir tehlike sayılabilir?
Özellikle son zamanlardaki korku filmlerinin etkisiyle son yıllarda güncellik kazanan “cin” teması, aslında Anadolu folklöründe uzun ve zengin bir geçmişe sahiptir. Yaygın inanışa göre, genellikle göze görünmeyen ve çoğu kez insanı andıran küçük yaratıklar olarak tanımlanırlar. Halk edebiyatındaki cinlerle ilgili masal, hikaye ve deyimlerde cinlerin çoğu kez insanların aklını başından alıp onları şaşkın ve perişan bir hale getirdikleri, hastalıklara yol açtıkları, büyülerde aracılık ederek kötülüklere sebep oldukları belirtilir. Cinlerin kurnaz ve sakınılması gereken yaratıklar olduğu inancı yerleşmiştir.
Dünya gezegeninin dışında yaşayan “dünyalar” olasılığı hakkındaki spekülasyonlar antik çağlara kadar uzanmaktadır. Çok sayıda erken Hıristiyan yazar, Democritus gibi daha önceki düşünürlerin önerdiği gibi “çok sayıda dünya” fikrini tartıştı; Augustine, Epicurus’un Tanrı Kentindeki “uzayın sınırsız sınırsızlığı boyunca” sayısız dünya fikrine atıfta bulunur.
Modern öncesi yazarlar tipik olarak dünya dışı “dünyaların” canlılar tarafından yaşanacağını varsaydılar. William Vorilong, 15. yüzyılda, Mesih’in sakinlerini kurtarmak için dünya dışı dünyaları ziyaret etmiş olabileceği ihtimalini kabul etti.
Cinler, şuur sahibi olmalarına rağmen, insandan üstün değillerdir. Akıl yönünden insanla hemen hemen aynı kapasitede oldukları sanılmaktadır çünkü Kur’an ibadetler konusundaki emirlerini insanlar için olduğu kadar cinler için de geçerli bir halde sunmuştur. Bu da akıl yönünde her iki türün de hemen hemen eşit seviyede olduğunu öne sürmek için yeterli bir delildir. Ancak, cinlerin aksine, Dünya dışı varlıkların insandan akılca oldukça yüksek bir seviyede oldukları düşünülmektedir. Öyle ki, bazen Dünya’nın kaderini değiştirecek faaliyetlere giriştikleri Kur’an’da açık açık belirtilmiştir.
