Cadılar II
Öte yandan, zaman zaman bazi çiplak insanlarin süpürgeler ve hayvanlar üzerinde uçarak belirli bir yere dogru gittiklerini ve bu manzaranin dolunayda tüyler ürpertici oldugunu anlatanlara da rastlanmaktaydi. Ayinin yapildigi yerde toplanan cadilar, kimine göre 50-100 kisiden ibaretti, kimine göreyse binlerce. Ama her ayinde esas figür “seytan”dı. Yari teke yari insan görünümünde, normalin üstünde bir cüsseye sahip, ürkütücü görünümü olan bir yaratikti bu. Tahtinda oturur ve cadilar toplandiktan sonra ayini baslatirdi.
Cadilar arasi evlenmezler, bu ise yeni baslayanlarin seytan tarafindan vaftizi, cadilarin seytan için getirdikleri hediyelerin sunulmasi bu sirada yapilirdi. Evlenme, vaftiz ve anlasmalar seytanin kirmizi kitabi içine yazilir, cadinin kani ile imzalanirdi. Daha sonra cadilar, bir hürmet ifadesi olarak sirayla seytanin ardini öperlerdi. Bu olaylar esnasinda sirt sirta oturmak, bacaklari havaya dikip basi topraga egerek konusmak, en çok uygulanan garipliklerdi. Bu yola yeni giren cadi adayi, önce haçin üstüne basip Hýristiyanligi reddeder, ardindan seytanin vaftiziyle cadilik ismini kazanirdi. Yapacagi anlasmaya göre, seytana her hafta bir çocuk veya bir insan kurban edecegine veya su kadar insani hasta edecegine dair yemin ederdi. Bu anlasma hükümleri kirmizi kitaba yazildiktan sonra da, cadi adayi seytanin ardini öperek sadakatini göstermis olurdu. Bu arada, seytan da ona önce sürünecegi merhemin reçetesini verir, daha sonra da büyücülük için gerekli seyleri ögretirdi. Bu islerden sonra ziyafet fasli gelirdi. Sofrada ekmek ve tuzdan baska her sey bulunurdu. Ama, genellikle parçalanmis çocuklarin etleri, kedi beyni, soguk yaglar gibi igrenç yemekler yenirdi. Bu arada devamli sarap içilirdi. Ziyafet bitince dans baslardi. Birbirlerine sirtlari dönük olarak daireler çizen cadilar, hep sola dönerek dans ederlerdi.
Deliler gibi döndükten sonra, sira cinsi münasebete gelirdi. Ana-ogul, baba-kiz, cümbür cemaat birbirlerine karisirlardi. Inanisa göre, bu sirada seytan ve etrafindaki iblisler de cadilarla cinsel münasebette bulunurdu. Engizisyon tarafindan cadilardan alinan itiraflarda bu âlemler uzun uzadiya anlatilmaktadir. Fakat, iskence altinda alinan bu ifadelerin sagliklilik derecesi öteden beri tartisilir olmustur. Cadilarin ayinlerde elde ettikleri diger bir sey de “seytanin mührü” denilen bir çesit damgadir. Cadinin vücudunun belirli bir yerine, seytanin mührünü kazidigina inanilirdi. Aslinda bu isaret bir et beni, yag kisti veya deri pigmentinde olusan bir renklenmeden ibarettir.
Cadi avcılari uzun uzadiya bu isaretlerin nerelerde bulunabilecegini ve neye benzedigini anlatirlar. 17. yüzyilin sonunda, Amerikanin Massachusetts eyaletindeki Salem kentinde bir grup genç kizin “obsesyon” (saplanti) belirtileri göstermesiyle, tarihin en ilginç davalarýndan birisi baslamis oldu. Aslinda, gerçekten bu kizlar “obsesyon”a mi ugramisti, yoksa birtakim cinsel iliskilerin sonucunu örtbas etmek için mi bu yolu seçmislerdi, bilinmiyor. Ama, bu kizlarin ifadesine göre, mahkeme karariyla 31 kisi cadilik suçundan idam edilmistir. Bir diger meshur olay, Loudun rahibeleri tarafindan yaratilmistir:
- yüzyilin Fransasinda geçen bu olayda, rahibeler bazi papazlar tarafindan kandirilarak seytanin ayinine götürüldüklerini ve orada imfal edilerek “posesyon”a ugradiklarini (ruhlarina seytanin girdigini) iddia etmisler ve sonunda da köyün basrahibi Urbain Grandier yakilarak öldürülmüstür. Olay son derece ilginç sahneler yarattigindan, önce Aldoux Huxley tarafindan “The Devils of Loudun” ismiyle roman haline getirilmis, daha sonra da Ken Russellin “The Devils” adli filmi ile sinemaya aktarilmistir.
