10 Yıl Önceki Savaşı Yeniden Yaşadılar

1951′de Fransa’nın Puys yöresinde iki İngiliz kadın garip olaylar yaşadılar. Ortada herhangi bir savaş belirtisi olmadığı halde, silah, top ve bombardıman uçaklarının seslerini duyuyorlardı. Kendi ifadelerine göre, 1942′de müttefiklerin o bölgeye yaptıklan çıkarmayı yaşadılar. Yani, bir zaman kaymasının içindeydiler! 19 Ağustos 1942′de Müttefiklerin Dieppe’de yaptığı baskından görüntüler. Bu baskının sesleri, dokuz yıl sonra iki İngiliz kadın tarafından duyuldu. Müttefik hava, kara ve deniz kuvvetlerinin, Fransa’yı işgal etmiş olan Alman ordularına karşı ilk kez düzenledikleri hücumlardan biriydi bu. Fakat, bu oldukça ağır bir yenilgiye mal oldu. Hemen hemen, 6100 kişilik İngiliz ve Kanada birliğinden 3648i öldürüldü, yaralandı. Kalanlar esir alındı ya da kayıp olarak rapor edildi. Bu yüzyılın başında, iki İngiliz kadın Bayan Moberley ve Bayan Jourdain, Versay Petit Trianon’da karmaşık bir serüven yaşadı­lar. Kadınlar, köşkün neşeli günlerinden bugüne kadar uzanan bir halüsilasyon gördüklerini düşündüler. Bu alışılmadık bir olaydı.

Bu olaydan yaklaşık 50 yıl kadar sonra, başka iki’ İngiliz kadın Agnes ve Dorothy Norton (ikisi de takma isimlerdir), benzer bir deneyim geçirdiler. Garip bir ses Kadınlar Fransa’da Dieppe yakınlarında bir köy olan Puys”ta tatil yapıyorlardı. Agnes Norton. Dorothy Norton’un görümcesi idi. Fakat daha önce hiç birlikte tatil geçirmemişlerdi. İki kadın aynı odayı paylaşıyorlardı. Odaları denizden biraz uzakta idi. 4 Ağustos 1951 sabahı saat 4 civarında Agnes yatağından kalktı. Karanlıkta el yordamıyla odada yürümeye başladı. Kapıya gitti. Bu arada Dorothy, ışığı yakmasını isteyip istemediğini sordu. Agnes istemedi. Biraz sonra döndü mü. Ayrıca Agnes şunu da belirtti: “Tüm bu günde Dorothy’e,.”Şu sesi duyuyor musun?” diye sordu. Dorothy ise yaklaşık 20 dakikadır bu sesi dinliyordu. Daha sonra yazdığı hikâyede de aynen böyle anlatılıyordu. Agnes de sesi hemen hemen aynı zamandır dinlediğini söyledi. İkisi de uyumadılar.

Plajdan onlara ulaşan bu garip sesi dinlediler. Daha sonra Dorothy bu sesi şöyle tarif etti. “Sürekli olarak alçalan ve yükselen garip gürültülerdi.” İki kadın balkona, bu kargaşalığı keşfetmeye çıktılar. Plaja doğru bakmalarına rağmen, plajı göremiyorlardı. Bu yüzden sesin kaynağını da bulamadılar. Bir savaş oluyor Bu seslerin plaj yönünden geldiğine hiç şüphe yoktu. Sesler gitgide yükseliyordu. Dorothy şöyle diyordu: “Çığlıklar, silah sesleri, ara sıra meydana gelen mermi ateşi ve bombardıman uçaklarının seslerini duyuyordum.” Agnes’e göre ise bu sesler, top, silah, bombardıman uçakları, çıkarma gemilerinin sesleriyle, insan çığlıklarından oluşan seslerin bir karışımıydı. Ayrıca Agnes şunuda belirtti: “Tüm bu sesler sanki çok uzak bir mesafeden geliyormuş izlenimi veriyordu.” Bu kulakları sağır edici sesleri dinleyen iki kadın şu sonuca vardılar: Bu seslerin kaynağı normalötesi bir olay olmalıydı. Dorothy, psişik deneyimlerin yabancısı değildi.

Daha önce birtakım psişik olaylar yaşamıştı. Bu olaylardan bir tanesi tıpkı bu olay gibi yalnızca işitseldi. Bu olay beş gün önce gerçekleşmişti. Aynı şekilde Dorothy buna benzer bir sesle uyandınlmıştı. Fakat Dorothy bu sesin daha zayıf olduğunu söylüyor ve şöyle tanımlıyordu: “Sanki birçok insanın şarkı söylediğini duyuyordum.” Sesler sabahın erken saatlerinde kesilmişti. Dorothy de uyumaya gitti. Bununla birlikte görümcesi bir şey duymadı ve bir daha uyanmadı. Gerçek araştırılıyor Agnes ve Dorothy’nin duyduğu sesler, savaş zamanında kayıtlara geçen seslerle uyum sağlıyordu. Bu seslerin tanımlama ve yorumlan­ması eleştirmenler tarafından yapıldı. İki kadının bekleme koşulları için bir muhabirşu gerçeği araştırdı: Neden Agnes ve Dorothy, bu sesleri birbirlerine söylemediler? Aslında bu çok önemli bir nokta değildi. Çünkü Agnes kapıya ulaşmadan önce Dorothy’nin uyanık olduğunu açıklamıştı. Fakat, kadınların ifadelerindeki zamanlama hakkında kılı kırk yaran araştırmacılar vardı. Bununla birlikte iki kadının duyduğu sesler için doğal bir açıklama getirmek isteyen başka bir muhabirin sağladığı bilgi, “olağanüstü olay” görüşünü yok etmek için yeterliydi. 1968 Eylül’ünde Bay R. A. Eades, Psişik Araştırmalar Kurumu’na (SPR) tatil sırasında başından geçen bir olayı bildirdi. 1951 Ağustos’unun sonlarında Fransa’da ailesi ile tatildeydiler. Bir gece Dieppe’nin doğusunda bir yere çadır kurdular.

O gece tarifi mümkün olmayan bir sesle uyandılar. Bu ses birkaç saat devam etti. Eades ailesi duydukları sesibir şeylere benzetmek için tartıştılar. Bazıları havvanat bahçesinden gelen sesler, dedi. Diğerleri ise bir pazar, panayır ya da uzak bir mesafeden bir okulun dağılışı, dediler. Ama sonuçta, bu seslerden hiçbiri olmadığı konusunda birleştiler. Ertesi gün kasabanın limanında bir tarama makinesinin olduğunu öğrendiler. Makine hâlâ oradaydı ama artık çalışmıyordu. Tanklar ve çıkarma gemileri, savaş sonrasında dakikalarca yanmaya devam ettiler. Dorothy ve Agnes, duydukları gürültülerin kesinlikle plaj yönünden geldiğini iddia ettiler. Ayrıca, bu gürültüleri mermi ateşi, bombalama, top ateşi, silah, çıkarma gemilerinin sesleri ve insan çığlıkları olarak ayırabildiklerini de iddia ettiler Makine gürültüsü değil! Araştırma, Dieppe liman amiri ile Bay G. W. Lambert tarafından yapıldı. G. W. Lambert, 4 Ağustos 1951 gecesinde, tarama makinesinin çalışıp çalışmadığından emin olmak istedi. Liman amiri makinenin çalışmasının gece saat 00.15′ten ertesi sabah saat 8.15′e kadar sürdüğünü doğruladı. Makinenin çalışması garip gürültülerin başlamasından yaklaşık 3 saat 45 dakika önce başlamış, gürültülerin bitiminden bir saat on beş dakika sonra da son bulmuştu. Demek ki, Dorothy ve Agnes’in uykusuzluğunun nedeni sadece makinenin gürültüsü olamazdı. SPR’nin yayın organı olayla ilgilendi.

Eades, olayın bağımsız araştırmalar yapılarak yeniden incelenmesi fikrini önerdi. İnceleme, Robert J. Hastings tarafından başlatıldı. Robert J. Hastings ayrıntılı olarak kanıtları inceledi ve şu sonuçlan ortaya çıkardı: Kadın­lar, saatlerindeki iki dakikalık geri kalmayı kabul ediyorlardı. Fakat güvenli olan saate göre, hangi saat bozuksa onu ayarlamak için bir çaba harcamadılar. Kadınlar, baskını anlatan rehber kitaplarının olduğunu da söylediler. Ayrıca kitabı balkonda deneyimleri sırasında bulduklarını da kabul ettiler. Bu ara, 17.07 ile 17.40 arasında idi. Fakat bunu, kitaptan daha önce okumadıklarını söylediler. Bu bilgiyi gizlemek için de hiçbir çaba harcamadılar. SPR araştırmacılarına serbestçe bu bilgiyi sundular. Psişik bir deneyim mi? Bununla birlikte olayın en çarpıcı yönü, Hastings’e göre şuydu: İki kadın da deneyimlerini geçirdikleri anda, bunun normalüstü bir olay olabileceğini önemsemediler. Onların alışılmadık sesler duymalarından emin olmaları şaşırtıcı idi. Ayrıca, savaş sırasındaki bu sesleri duyduklarından şüphelenmeleri de şaşırtıcı idi. Bu çeşit bir uyanma oldukça garipti. Bu ancak birtakım hayallerle ve açık rüyalarla mümkün olurdu. Bu tür açık rüyalarda rüyayı gören kimse, rüyayı gördüğünün bilincindedir. Psişik deneyim sırasında beyin genelde uyanık değildir. Denek, bu olağanüstü olayla mücadele etmekle meşguldür.

Hastings, kadınların saat 17.05′te, uçağın inmesi sırasında meydana gelen hareketlen­meden bahsetmemeleri gerçeğine karşı çıktı. 1942′de, hava saldırısına tanık olmuş biriyle konuştu. Çünkü, Agnes ve Dorothy, uçakla­rın seslerini duyduklarını iddia ettiler. Fakat Hastings, bu seslerin sivil uçakların sesleri olduğundan şüphelendi. Etrafı araştırdı. Puys’un Londra-Paris-Turin’e uzanan düzenli bir hava hattı bulunduğunu keşfetti. Norton’ların duydukları ses bu olabilir miydi? Dieppe baskınının öyküsünde bazı hata­lar vardı. Fakat aynısı Moberley ve Jourdain’ de de olmamış mıydı? Bu tür normalüstü deneyimler, az bilinen gerçeklere uyuyor. Çünkü bir normalüstü unsur varsa, bilgiler bilinmeyen bir kaynak tarafından verilir. Oysa, duyumsal bilgiler normal kaynaklardan sağlanır. Fakat, burada bir soru cevap­lanmış olarak kalıyor. Hem Moberley ve Jourdain’in, hem de Norton’ların deneyimleri gerçekten normalüstü bir olay mıydı?

  • Leave Comments